Column: Onsterfelijke Wubbo Ockels op duurzaam Aruba!

Aruba zet de laatste jaren vol in op het thema duurzaamheid. Alles wordt uit de kast getrokken om het eiland honderd procent groen te krijgen. Grote roerganger achter deze missie is Mike Eman: de huidige chef van het Caribische eiland. De nobele ambities van Eman lijken onbegrensd. Hij belegt doorlopend internationale topconferenties in Oranjestad over Arubaanse duurzaamheidsvraagstukken. Tijdens deze babbelsessies schuiven de grote mondiale duurzaamheidsgoeroes aan tafel zoals ‘carbon-war-room-miljardair’ Richard Brandson en zijn maatje ‘klimaat-miljardair’ Al Gore.

TNO

Maar Eman doet nog veel meer. Zo heeft hij onlangs TNO verleid om op Aruba een research lab te starten voor onderzoeks- en innovatievraagstukken omtrent duurzaamheid. Verder stampt hij tientallen moderne windturbines uit de grond, vervangt massa’s dakpannen door hightech zonnepanelen en laat koud water uit de diepe oceaan oppompen om daarmee de huizen van het Benedenwindse Eiland te koelen tegen de bij tijd en wijle verschroeiende koperen ploert. Zo kan ik nog eindeloos doorgaan met het opsommen van plannetjes en ideeën die in het brein van de minister president van Aruba de laatste jaren opborrelen en die hij ook daadwerkelijk uitvoert. Gebrek aan daadkracht kan de Antilliaanse leider derhalve niet verweten worden.

Windmolens op Aruba.

Happy Energy op One Happy Island

Om de tsunami aan duurzaamheidsprojecten op One Happy Island nog een extra boost te geven, gaat Eman als klap op de vuurpijl Wubbo Ockels voor een paar maanden naar Aruba halen. Deze vrolijke Delftse hoogleraar zou zo maar een broer van Eman kunnen zijn. Even ambitieus en productief. Bij het grote publiek is de geboren Almeloër vooral bekend als de eerste Nederlander de aarde verliet om een paar dagen in het luchtledige rond te tollen. Maar Ockels heeft in de periode na zijn ruimtevaart bepaald niet stilgezeten. De wapenfeiten van Ockels van de laatste tijd zijn spectaculair. Eerst was daar het ‘Superbusje’. De Superbus is een elektrisch aangedreven voertuigje dat wellicht straks met tweehonderdvijftig kilometer per uur door ons polderlandschapje gaat racen. Het busje vertoont veel uiterlijke gelijkenis met de vervoersmiddelen uit de Batman films. Niet iedereen is overigens even enthousiast over deze onderneming van Ockels. Volgens zijn criticasters gaat het hier namelijk om een geldverslindend egotripperij-projectje van de parttime-professor.

Ecolution

Nu vaart hij weer ‘de stenen uit de straat’ met zijn Ecolution. De Ecolution is een miljoenen kostend zeeschuitje dat eerder in haar bestaan door bandieten tot zinken werd gebracht. Dit zeilbootje stuurt hij momenteel richting Aruba. Het bijzondere aan de Ecolution is dat onder het schip een heel ‘onderwatermolen park’ is geschroefd. De stroming van de oceaan wordt door de waterraderen omgezet in rotatie-energie. Hierdoor wordt groene stroom geleverd die onder andere nodig is om aan boord de eitjes te koken en wasjes te draaien. Alle projectjes van Ockels vallen tegenwoordig onder de zogenaamde Happy Energy-beweging. Deze organisatie staat voor een positieve en duurzame cultuur waarbij het recyclen van producten en schone energie de vaandeldragers zijn. Ockels neemt dit project bijzonder serieus en heeft er onlangs letterlijk voor getekend. Het logo van Happy Energy, een blauw bolletje met daarop een geel bloemetje, heeft hij namelijk door tattoo-mastodont Henk Schiffmacher op zijn onderarm laten vereeuwigen. Ockels is het type mens waarbij het leven duidelijk veel te kort is. De talloze plannetjes en ideeën die ronddolen in zijn creatieve brein, vechten elkaar de tent uit om voorrang te verkrijgen in de effectuering. Overigens mag Ockels blij zijn dat hij überhaupt nog leeft. Maar liefst vijf keer werd de stekker bijna uit zijn bestaan getrokken, maar wist hij door godswonderen en onmetelijk grote geluksfactoren zijn aardse leven toch nog te rekken.

Dodelijke rattenziekte

Zijn eerste ontsnapping aan de dood voltrok zich in 1984 in Amerika. Tijdens zijn astronautenopleiding in Texas nam een zeer gevaarlijke bacterie de tukker namelijk zwaar te grazen. De microbe drong ongevraagd het lichaam van de Nederlander binnen en zette vervolgens brutaal de thermostaat op de allerhoogste stand. De lichaamstemperatuur van Ockels kroop daaropvolgend in een rap tempo naar waardes die bijna niet meer met het leven zijn te verenigen. De inwendige organen van Ockels kookten bijna gaar in hun eigen sop. Snel geconsulteerde artsen isoleerden de zeer beruchte leptospirose bacteriën uit het bloed van de aspirant astronaut. Deze micro-organismen worden door ratten verspreid en zijn verantwoordelijk voor de uiterst gevaarlijke ziekte van Weil. Door snelle interventies van de bovengenoemde Amerikaanse witjassen werd de Almeloër ternauwernood voor de poorten van de hel weggesleept.

Ontploffende ruimteveer

In 1985 schoot de Spaceshuttle Challenger Ockels als eerste Nederlander de ruimte in voor een verblijf van zeven dagen en vierenveertig minuten. De hele natie was zo trots als een hond met zeven staarten op zijn landgenoot. Negentig dagen later werd de Spaceshuttle Challenger weer gelanceerd. Ditmaal was Ockels niet aan boord. Na drieënzeventig seconden ging het echter gruwelijk mis, het ruimteschip spatte uit elkaar waarbij zeven bemanningsleden de dood vonden. Later bleek dat het mankement ook al tijdens de vlucht van Ockels aanwezig was, maar zich op dat moment nog niet fataal manifesteerde. Door een toevallige speling van het lot was Ockels voor de tweede keer in zijn leven aan de dood ontsnapt.

Crashende Airbus

Ockels is ook piloot en kruipt in die hoedanigheid graag achter de stuurknuppel van sportvliegtuigjes. Helaas gaat dat niet altijd goed. In 1989 was hij met zijn vliegtuigje op de baan van het vliegveld van Lille aan het wachten om op te stijgen. Het was die dag extreem slecht weer. Dikke mist had bezit genomen van het vliegveld waardoor het zicht was gereduceerd tot minder dan vijfhonderd meter. Door deze beroerde weersomstandigheden en door communicatiefouten met de verkeerstoren, kon het zomaar gebeuren dat Ockels zijn vliegtuigje naar de baan taxiede terwijl er op hetzelfde moment een Airbus aanstalten maakte om op diezelfde baan te gaan landen. Het gevolg was dat de vijfennegentigduizend kilogram wegende luchtreus met zeshonderd kilometer per uur op het dwergvliegtuigje knalde. De krachten die hierbij vrijkwamen waren gigantisch. Het sportvliegtuigje werd wreed opengereten en spatte in honderdduizend stukjes uiteen. Overal op het vliegveld lagen delen van het vliegtuig. Het leek wel oorlog. De neus van de Airbus werd door de gigantisch klap volledig van haar romp geamputeerd. Maar door een godswonder bleef de cockpit van Ockels vliegmachientje geheel intact. Hierdoor kon hij gewoon uitstappen en moeiteloos aan de wandel gaan. Hij had nog geen schrammetje opgelopen. Dit ongeval is de boeken ingegaan als één van de meest bizarre luchtvaartongelukken uit de geschiedenis. Tot en met de dag van vandaag worden de piloten van de betrokken Airbus en de luchtverkeersleiders van Lille nog regelmatig gillend wakker als ze aan het voorval terugdenken. Maar wederom verwisselde Ockels het tijdelijke niet met het eeuwige. Hij was de dood voor de derde keer te slim af geweest.

Haperende rikketik

In 2005 zat Ockels vrolijk aan een broodje te knagen in de kantine van de TU Delft, toen het noodlot weer toesloeg. Plotseling frustreerde een bloedprop de doorbloeding van zijn hart op een levensbedreigende wijze. Ockels werd in een zware hartaanval gezogen waarbij de hartspier maar liefst zes minuten dienst weigerde. Gelukkig waren er een aantal rikketik-experts in de eetzaal aanwezig. Deze studenten begonnen direct Ockels te reanimeren. In het ziekenhuis werd later een ballonnetje in het verstopte slagadertje gebracht. Door deze dotteroperatie kon het hart weer vrijelijk omspoeld worden met zuurstofrijk bloed en was het leven van Ockels voor de vierde keer buiten de gevarenzone gebracht.

Woekerende nier

In 2008 werd tijdens een controle-onderzoek naar het hart van Ockels als toevalstreffer een vergevorderde niertumor vastgesteld. Hij had daar tot dan toe nog geen klachten van gehad. Ockels bleef rustig en googelde naar oplossingen. Het redmiddel lag bij onze zuiderburen. Daar in België vond hij de Da Vinci Operatierobot die het zieke orgaan er wel op korte termijn uit wilde peuteren. De Da Vinci Operatierobot is een state of the art androïde die het verlengstuk vormt van de chirurg tijdens de operatie. De dienstdoende Vlaamse operateur zat tijdens de ingreep op afstand achter een hightech console. Al koekeloerend naar een 3D-scherm stuurde hij met behulp van twee joysticks het instrumentarium aan dat nodig was om de aangedane nier uit het lichaam te lepelen. Het gehele traject vanaf de diagnose tot aan het zoeken naar een oplossing, gevolgd door de operatie nam in totaal slechts één week in beslag. Ockels heeft dus totaal zeven dagen bij bewustzijn kanker gehad.

Menselijke onsterfelijkheid

Toch zal er een keer een dag komen dat Ockels zal sterven. Al het leven eindigt namelijk een keer. We zijn allemaal maar tijdelijke passanten op dit aardbolletje. Of niet? Nee, niet al het leven sterft. Niet meer sinds 2009. In dat jaar deden wetenschappers een ontdekking die de academische wereld op zijn grondvesten deed schudden. Kranten en journaals openden hun bulletins ermee. Men had een diersoort ontdekt die het eeuwige leven bezat. Het gaat om de Turritopsis nutricula oftewel de onsterfelijke kwal. Dit beest wordt volwassen en keert dan weer terug naar de babyfase. Deze levenscyclus kan hij tot in de eeuwigheid blijven herhalen, waardoor hij nooit zijn laatste adem zal uitblazen. Liggen hier de sleutels van de menselijke onsterfelijkheid? Bij dit kwalletje? De medische wetenschap siddert al jaren van pure opwinding!

Wubbo Ockels is op 18 mei 2014 overleden aan de gevolgen van niercelkanker.

Bekijk het overzicht van de leukste columns over Aruba