Goudmijnruïnes op Aruba

Op Aruba ontstond een ware goudkoorts nadat een herdersjongen in 1824 goud vond bij Rooi Fluit en Rooi Daimari aan de noordkust van het tropische eiland. Decennialang duurde de zoektocht naar het goud en bezorgde One Happy Island een enorme welvaartboost. In eerste instantie werd het makkelijk winbare goud uit de grond gehaald. Later moesten de goudmaatschappijen meer moeite doen om het edele metaal boven de grond te krijgen. Er moesten gaten, putten, liften, schachten et cetera gegraven worden. Restanten van de goudmijnen zijn nog goed te zien bij Miralamar in het Arikok Nationaal Park, Bushiribana aan de noordkust en Balashi bij Spaan Lagoen.

Twee goudsmelterijen

Aruba telde in die tijd twee goudsmelterijen: de goudsmelterij van Bushiribana en de goudsmelterij van Balashi. In de loop van de tijd zijn er verschillende exploitanten van de goudmijnen en de goudsmelterijen geweest. In sommige tijdvakken was de goudhandel extreem lucratief dan weer waren de kosten hoger dan de baten en moest er geld bij. De twee genoemde goudsmelterijen zijn heden ten dage vervallen tot betoverende ruïnes en spreken tot de verbeelding bij toeristen die zich even wanen in de tijd van het wilde westen van de goudkoorts op Aruba.

Bushiribana goudsmelterij

De goudsmelterij van Bushiribana dateert van 1872, was de eerste goudsmelterij van Aruba en bevindt zich in het noorden van het Benedenwindse Eiland. De goudsmelterij werd door de Aruba Island Gold Mining Company gebouwd. Nadat de goudsmelterij van Balashi de taken overnam van Bushiribana raakte de smelterij in verval. Vandaag de dag is de goudsmelterij van Bushiribana vervallen tot een interessante ruïne. Helaas zijn er op de locatie geen informatiebordjes die het verhaal van de mijn en de smelterij vertellen. 

Balashi goudsmelterij

De goudsmelterij van Balashi is in gebruik geweest van 1900 tot 1916. Bij de ruïnes zijn nog resten te zien van ketels, zuiveringskuipen, vuurovens en de pletmolen. Doordat de ruïnes weinig prioriteit hebben bij de Arubaanse overheid worden de restanten niet voorzien van informatiebordjes en raken ze bovendien steeds verder in verval.

Einde goudwinning

De goudindustrie op Aruba vond haar definitieve Waterloo kort na de Eerste Wereldoorlog. De mijnen waren sterk verouderd en er was een gebrek aan dynamiet en grondstoffen om het goud te zuiveren. Na de Tweede Wereldoorlog is nog een (voorlopig) laatste niet succesvolle poging gedaan om de commerciële goudwinning op het Caribische eiland nieuw leven in te blazen. In totaal is er in 90 jaar tijd op Aruba voor meer dan 3 miljoen pond aan goud gedolven.